معتب می گوید :امام موسی بن جعفر (ع) درباغ خرمای خویش مشغول بریدن خوشه های درخت خرما بود وغلامان نیز به آن حضرت کمک می کردند ،یکی از آنان دسته های از خوشه های خرمارا برداشت وپشت دیوار باغ انداخت تا برای خود آن را تصرف کند !من که این تخلف را دیده بودم ، غلام را دستگیر کردم ونزد حضرت آوردم وداستان اورا شرح دادم .

امام موسی بن جعفر (ع) به او گفت :مگر گرسنه بودی ؟پاسخ داد: نه ای مولای من !فرمود : مگر برهنه وبی لباس بودی ؟ گفت :نه ای آقای من !

امام فرمود : پس چرا چنین خلافی راانجام دادی ؟

 غلام پاسخ داد : این خوشه خرما را دوست داشتم وبدین ترتیب خواستم برای خود بردارم !

امام (ع) که ،غلام را ساده وضعیف یافته بود ،به منظور تنبیه وتحول او فرمود : برو آن را برای خود بردار ودستور داد اورا بدون تنبیه دیگری رها واز قید بردگی آزاد کنند.

اصول کافی ،ج 2، ص 108،