واگذاری نفس به حال خودو آلوده شدن به انواع گناهان ورذایل نتیجه ای جزخسران وشقاوت ندارد.هراندازه که تعلق نفس به امور پست وفناپذیربیشترباشد کشش وچسبندگی دل به عالم پایین وسرای وحشت وتاریکی افزونتر می شود وفطرت انسان ،سلامت وسعادت ذاتی اش راازدست می دهد.

حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند:«هرکس نفس خودرا واگذارد ،زیان وخسارت کرده است .»

امام خمینی قدس سره دربیان خاطره ای می فرمایند:«یکی ازبزرگان قزوین رحمه الله نقل می کنندکه بالین مردی که درحال احتضار بود حاضرشدم .درآخرین دقایق زندگی چشم بازکردوگفت :ظلمی که خدا به من کرده به هیچ کس نکرده است …اگرانسان خودرامهذب نکندبیم آن می رود که هنگام مرگ با قلبی لبریز ازبغض نسبت به خداوند جان سپرد.»

منابع :غررالحکم ،ج5،ص166.

سیمای فرزانگان ،ص33.