ای روشنای کلام نورانیت تا همیشه در جهان جاری!

ای فرزند بلند بالای زین العابدین که امیر و سرور دانش اندوزانی!

از چهار گوهرمنور دیگر که نشان می جویم، به در خانه تو می رسم؛ آنجا که بزرگان دین و تشنگان دانش در رواق لبریز سادگی آن، از خم مستی آور علم تو می نوشند و در فراگیری ذره ای از کمال تو می کوشند.

ای والاترین پیام دار مظلومیت شیعه!

بعد از تو سینه سوخته مردم را چه کسی مرهم باشد و مخزن دانش الهی را جز چشم های نافذ تو، که بگشاید؟…

عبور از دلبستگی ها

1. کوله باری از رازها ره آورد سفر است

حج، تداعی سیر الهی است هدایتی است که آدمی ماسوی را ترک کرده خدا را طلب می کند،باران رحمت تولی و تبری جامه تیرگی ها رااز اقامت انسانیت می شوید ،بعد از مدت ها انتظار، اینک روزگاری که … دریچه ای آبی به درک بی کرانه حقیقت گشوده شده و ضیافت نور برپاست ! و اینجاست که منافع دنیوی خاک بر سر می شوند و غبار عبور از دنیا برای رسیدن به حقیقت فضای حادثه را عطرآگین می کند. اینجاست که از دلواپسی های جان فرسای دنیا درمانده، به دنبال آوای دل نوازدعوت ابراهیمی لبیک می گوید. خاک را رها کرده و مهمان افلاک می شود.

از لحظه ای که بوی «جده» را از ابتدای راه احساس می کند با نجوای فرشتگان همگام می شود و هرآنچه از تکبیر و تسبیح می داند جاری از زبانش زمزمه می شود.

اینک فاصله تا دلبستگی ها زیاد نیست، تا مدینه ، منزلگاه هزاران حادثه، سرزمین اشک ها و لبخندها، سرزمین عبور تابوت های غربت و تیرگی های عداوت، سرزمین حضور رسول و فراق های آتشین. آسمانی که روشن ترین روزهایش را در تماشای بیکرانه به تماشا نشسته و شب هایش عقده دار تدفین شبانه و سوگوار رازهای سر به مهر است  واینک …

اینجا میثاق دل های رها شده از دلبستگی هاست، شکوه عبادت را در سرزمین نبوی تماشا کردن است همان عبارتی را که پیامبر اسلام(ص) آن را پایه و رکن دین فریاد کرد و دل های رمیده و دل های محزون را به این خانه (کعبه) معطوف ساخت.

2.سکوت و آرامش نگاه است به سوی گنبد سبز آرزو…

اینجا سجده گاه نیایش است، قدم به قدم در مسجدالنبی، مکانی که در چشمانش هزاران خاطره از قدم های رسول نقش بسته و در تمنای لب گشودن و سخن راندن به گوش دوران سالیان سال است که ایستاده. لحظاتی چند خاطرات شیرمرد زمان، علی(ع)را چون حامی ستوده و ترنم ترنم، نشان از پر و بال جبرئیل و وحی دارد.

در گوشه گوشه ی مسجدالنبی ستون ها  صبورانه  وبا غرور به تماشا نشسته اند. اسطوانه التوبه، یادگار توبه های نصوح و رحمانیت پروردگار و اسطوانه الحنانه که عمری تکیه گاه پیامبر(ص) و با شانه های پیامبر(ص) خو گرفته بود و اینک در فراق پیامبر(ص) به امید سبزی فردا لحظه شماری می کند.

اسطوانه الحرس که از ردپای عشق و وفاداری  و حمایت علی(ع) نشان گرفته است. اسطوانه قرعه را که پیامبر(ص)پیرامون مکانش فرمودند: اگر مردم اهمیت این زمین را می دانستند برای نماز  خواندن در این مکان میان خود قرعه می انداختند.

اسطوانه الوفود از خوان رحمت رسول (ص) رازها دارد آنگاه که ساعت ها سران قبایل قصد ملاقات ایشان می کردند و چه صمیمانه  در کنارشان جای می گرفت و شنوای حرف هایشان می شد.

اسطوانه السریر که نظاره گر ایام اعتکاف  رسول الله(ص) بود لحظات ملکوتی که حتی خلوت قدسیان را به تماشا می کشاند. اسطوانه المهاجرین که محل ماوای یاران شفیقی بود  که خانه و کاشانه خود را رها کرده و در آرزوی  همجواری با مولایشان پای این ستون به گفت و گو می نشستند.

السلام علیکم ائمه الهدی

بوی بهشت می دهد و به وسعت غریبانه ها ست پشت حصار تنهاییش سرهای احساس دخیل بسته اند و تمنای تماشای مظلومیت ها  را دارند اشک ها روان می شود و دل ها چون کبوتران بی قرار روانه خاک خا موشش می شوند تا دانه چین راز نهفته اش باشند. آری همان رازی که پشت پرده خاک است و مقابلش حصار.

اللهم عجل لولیک الفرج

آرزو کنیم آمدنش را تا بیاید و آرام کند بغض گرفته بقیع را. ناله ها از سر غربت این خاک، قلب شیعه را چنگ می زند اما گویی باید اینجا به زینب(س) اقتدا کرد آنگاه که در شب تدفین فاطمه(س) آستین در دهان می گرفت تا صدای گریه اش را نا محرمان نشنوند، به یاد بغض گلوگیر حسن(ع) و هق هق پنهان حسین(ع). بغضی که عمری تمنای مرثیه سرایی در کنار حصار بقیع را داشته بی امان رها می شود و آتش آه سردی و سکوت حصار را در هم می شکند وبه خاطر بسپار غریبی و سکوت و  تاریکی فضایش را که هر لحظه اندوه را در گوش زائران می سراید. اینجا بقیع است !خاکی به وسعت دار و ندار شیعه و اینک لبیک…

شجره، راز دار سنگینی و سبکباری قدم های رسول است آن گاه که موسیقی متانت قدم هایش گوش سنگ فرش های شجره را نوازش می داد و شجره بوسه گاه قدم های رسول بود و نغمه های آغازین دیدار را از این مکان زمزمه می کرد کاش گوش جان باز کنیم و نغمه های عاشقانه اش حین احرام بشنویم…

اینجا برهنگی از زینت دنیاست ،و رهایی از تعلقات است ،و شستن غبارآلودگی از قامت انسانیت است ،پوشیدن لباسی به سپیدی جامه آخرت برای محشور شدن در صحرای محشر و اینک برای ورود به این صحرا، جامه ای ممارستی برای حس برابری  و برادری.

کعبه ی دل های عاشق …

و گرداگرد کعبه، فریاد معنوی دل ها، گویی سجده گاه کبوتران سپید می گردد.

شکوه عبادت، لحظه هایی که رازهای بندگی گشوده می شود و منافع دنیوی خاک بر سر می شوند و شوق عبور از دنیا برای رسیدن به حقیقت فضای حادثه را عطر آگین می کند و توکل سد شیطان است. مباد که حسرت پرواز در این سفر یار همیشگی ما شود. نغمه ها از آوای انسان فرشته خویی است  که طواف عشق را در بیت المعمور آغاز می کند و هم پای فرشتگان لبیک گویان دانا و شنوای حج می شود.

چقدر آرزو به دل صبورت آویخته ای. دوست داری دستانت را از شاخسار هستی آن قدر بالا ببری که به قلب بی کرانه ها چنگ بزنی. آسمان را بتکانی، تا زلال اشک هایش، شانه های زخمی گل سنگ ها را بشوید وآبی امواج را به تماشا بنشینی. چترهای دل سوزی را که بر آشیانت سایه زده اند، بتکانی و با برق نگاهت آینه ها  را شعله ور کنی. دلت می خواهد روزی بیاید که هیچ دستی، دستان تو را از خیابان های زندگی عبور ندهد و هرچه راه از زیر پای تو بگذرد، روزنه ای در مسیر نگاهت به فراسوی دیده ها شود و هر مصراعی از اندوخته های نگاه تو، پنجره ای رو به دریا باز کند. غزل غزل ، ترانه های موج با پاکی قلبت هم صدا شود و تو هم بینا شوی مانند روشنی قلبت ای روشن دل!

 به مناسبت هفته حج  یک دوره کلاس عملی مناسک حج مورخ13/7/90 توسط استاد خارج فقه و اصول و عضو دفتر استفتاء مقام معظم رهبری حضرت آیت الله محمدی با حضور مدرسین و طلاب مدارس علمیه حضرت زهرا(س) احمدآباد و فاطمه الزهراء اردکان در محل مدرسه علمیه حضرت زهرا(س) احمدآباد برگزار شد.

شایان ذکر است که هدف از تشکیل این کلاس آموزش  طلاب و اساتید با مناسک حج و پاسخ به سوالات و اشکالات حضار بود.