بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین سیما بقیة الله فی الارضین و اللعن علی اعدائهم الی یوم الدین

پیشآمد عاشوراست. عاشورا را نه کسی شناخته و نه هم خواهد شناخت.

مرحوم آخوند وقتی از دنیا رفت، آن مردی که در دقت نظر، حاشیه رسایلش آیتی است و در حاشیه مکاسبش در هر سطری اهل فقه می دانند چقدر هنر کرده، با این قدرت فکری وقتی او را مشاهده کردند اهلش، گفت: ما تا در دنیا بودیم نفهمیدیم سید الشهدا کیست، وقتی آمدیم به اینجا فهمیدیم او کیست. هنوز باز زود است. آخوند در حیات برزخی دیده او را. آن وقتی شناخته می شود كه در حیات اخروی بشر قدم بگذارد، بعد بفهمد او كیست و او چه كرد. كاری كه او كرد كاری است كه امام حسن بن علی متن كلامش این است: لا یوم كیومك، روزی مثل روز تو نیست. روز جمیع انبیا، روز جمیع اوصیا، روز جمیع اولیا، همه را دید، بعد فرمود: لا یوم كیومك. او چه كرد؟ به بشریت فهماند: اغلی و اعلی از گوهر حیات انسان گوهری نیست و این گوهر به هر ثمنی سودا بشود، خسران است و حسرت؛ فقط آن كس از حسرت رسته كه این اغلی الجواهر را معامله نكند الا به یك ثمن و آن ثمن خداست. بذل مهجته فیك[2]بشناسید صاحب این ایام را و به مردم بشناسانید. چه كسی است كه تأثر برای او به قدر بال مگسی اگر چشم تر بشود، تمام گناهان همه آمرزیده می‌شود؟ كشف انّی می‌كند كه كار چه كاری بوده بعد رسید به کجا؟ به جایی که حجت خدا فرمود: مداومت کنید بر سوره‌ی فجر؛ “وَالْفَجْرِ ، وَلَیَالٍ عَشْرٍ” [3] . آن شبهای دهگانه چیست، آن شفع چیست، آن وتر چیست، آن فجر کدامست، آن کسی که فرمود: مداومت کنید بر سوره فجر، او دانست كه این سوره از كجا شروع می‌شود، به كجا ختم می‌شود. شروع از فجر است: وَالْفَجْرِ ، ختام: “یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ، ارْجِعِی…  ارْجِعِی إِلَى رَبِّكِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً“[4]. دیگر كلّ البیان، هر بیانی گنگ است، هر قلمی می‌شكند. ارْجِعِی إِلَى رَبِّكِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً. فروخت خودش را به خدا.

ماه ماه خداست. ایام ایام خداست. نص قرآن این است: “وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ” . در این ایام كسانی كه اغتنام فرصت كنند و این وقت را غنیمت بشمرند… ایام عاشورا بهاری است كه دل‌ها زنده می‌شود. بالاترین بهره از فقاهت این است. كسانی كه فهمیده‌اند، به فقه دین رسیده‌اند، از این ایام حد اكثر استفاده را بكنند. این عمر را صرف خدا كنند؛ اگر بهتر، بالاتر از این بود، خدا می‌فرمود.“وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ” . دعوت كنید مردم را به خدا. به مردم بفهمانید: چه بودند، چه شدند، چه خواهند شد.“فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ” [5]. اول خودتان بنگرید بعد به مردم تذكر بدهید؛ “فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ، خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ، یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ[6]". كیست كه أَنْشَأَكُمْ … “وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ” [7] تا جایی كه فرمود: “ثمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ” [8].

داد آنچه را داد اما ما جز خسارت هیچ نبردیم، چون این زندگی صرف شد در غیر او. حالا از خواب بیدار شو، راه بسیار دشوار است، برگشتنی نیست. دار عمل تمام شد روزگار جزا رسید، هیچ نیست، فقط مددی لازم است.

هم خودتان، هم به مردم توصیه كنید: شروع كنید از اول قرآن، حداقل هر روز یك جزء قرآن بخوانید. با كلام الله روح را منور كنید: نوروا بیوتكم بتلاوة القرآن.[9] “قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِینٌ” [10].این خانه‌ی دل تاریك را به این چراغ روشن كنید، ولی از آن حدیث صحیح غفلت نكنید: آن قرآن را به امام زمان هدیه كنید تا این هدیه موجب لطف او بشود و عنایت او. مگر به كیمیای نظر او مس وجود من و تو منقلب بشود و الا اگر آن اكسیر به این آهن نخورد قلوبهم كالحجارة بل هی اشد قسوة. این راه اول است.

در مجالس، در محافل احیاء كنید امر آل محمد را. فضیل بن یسار از اعیان اصحاب است. بیان ائمه با فقها از روات، خیلی قابل دقت و نظر است. متن كلام این است… برنامه‌ی همه مجالس عاشورا را این حدیث قرار بدهید. متن كلام امام خصوصیتی دارد:

یا فضیل: تجلسون وتحدثون؟ جلسات دارید؟ این سؤال اول است. بعد وتحدثون؟ آن جلسات را به احادیث ما… خواست بفهماند: مزین می‌كنید؟ قال: نعم! جعلت فداك. قال: إن تلك المجالس أحبها. خوشا به حال آن‌ها كه مجالسشان شد محبوب او. إن تلك المجالس أحبها. وقت مردم را به روزنامه‌ها ضایع و باطل نكنید، به این سیاست‌بافی‌ها خودتان و مردم را سودا نكنید. فقط قرآن، روایات اهل بیت عصمت. إن تلك المجالس أحبها فأحیوا أمرنا[11] .زنده كننده‌ی امر ما باشید، حمال زید و عمرو نشوید. بدبختی ما این است: زندگی را به كسی كه باید سودا كنیم، گم كردیم او را. سزای ما هم این است “وَیُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ” [12]. مجالس باید مشحون باشد به احیاء امر اهل بیت.

بشناسید صاحب این ایام را و به مردم بشناسانید. چه كسی است كه تأثر برای او به قدر بال مگسی اگر چشم تر بشود، تمام گناهان همه آمرزیده می‌شود؟ كشف انّی می‌كند كه كار چه كاری بوده.

محمد بن ابی جریر القمی، قال: سمعت أبا الحسن الرضا- كلام امام ششم برهانش این است- قال: سمعت ابا الحسن الرضا یقول لأبی: من زار الحسین بن علی عارفا بحقه كان من محدثی الله فوق عرشه. كه بود، چه كرد كه زائر قبر او می‌شود طرف سخن با خدا فوق عرش خدا؟ ثم قرأ: “إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ، فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیكٍ مُقْتَدِرٍ“[16]. رفتن به زیارت او آن قدم را به مقام عندیت ملیك مقتدر می‌رساند. اگر زائر قبرت، یا ابا عبدالله، عند ملیك مقتدر، آیا خودت با آن سر بریده كجایی؟

قال: قلت لأبی عبد الله: ما لمن زار الحسین؟ قال… روایت معتبر، به سندی كه شیخ انصاری در اعظم مسائل به این سند فتوا می‌دهد. ما لمن زار الحسین؟ قال: كان كمن زار الله فی عرشه. قال: قلت: ما لمن زار احدا منكم؟ قال كمن زار رسول الله[17]. دیگر كمیت بیان لنگ است. كسی كه یكی از شما را زیارت كند، مقام او چیست؟ فرمود: كمن زار رسول الله، اما كسی كه حسین را زیارت كند كمن زار الله فی عرشه.

كربلای او شد عرش خدا، زیارت او شد زیارت خدا. افسوس كه ما نفهمیدیم كه بود و چه كرد و آن روز چه شد. این چند كلمه كافی است، همه اهل فضل اید شرح نمی خوا‌هد:

لقد صرع بمصرعك الإسلام، وتعطلت الحدود والأحكام، وأظلمت الأیام، وانكسفت الشمس، وأظلم القمر، واحتبس الغیث والمطر[18]… لا اله الا الله… واهتزّ العرش والسماء، واقشعرت الأرض والبطحاء، فجع… فجع بك الرسول، وازعجت البتول، وطاشت العقول[19]

السلام على من طهره الجلیل، السلام على من افتخر به جبرئیل[20]. یا ابا عبدالله! تو که هستی؟ که بودی چه کردی؟ السلام على من ناغاه فی المهد میكائیل[21]، …السلام على من انتهكت حرمة الاسلام فی إراقة دمه[22].

فنزع الرسول الرداء، وعزاه بك الملائكة والأنبیاء[23]. آن کلمه ای که کمر شکن است این است: وفجعت… وفجعت. فاجعه چیست؟ وفجعت بك أمك… وفجعت بك أمك فاطمة الزهراء[24]

واقیمت علیك المآتم فی أعلا علیین، تلطم علیك فیها الحور العین، وتبكیك السماوات وسكانها، والجبال وخزّانها، والسحاب وأقطارها، والأرض وقیعانها، ومكة وبنیانها، والجنان وولدانها، والبیت والمقام والمشعر الحرام[25]

یا صاحب الزمان! یا صاحب الزمان! تویی صاحب عزا. “وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا” [26]. ای ولی آن خون که گرفت روی دست گفت: بسم الله وبالله وفی سبیل الله وعلی ملة رسول الله، بیا! بیا! بفهمان که بود، بگو چه شد، آن پیراهن غرقه به خون را بر سر دست بلند کن.

امسال از عاشورا تا اربعین دعای فرج را بخوانید، مردم در مجالس بخوانند. صاحب عزا اوست، او باید بیاید امر او را احیا کند.

پی نوشت ها :

[1] و كیست خوشگفتارتر از آن كس كه به سوى خدا دعوت نماید

[2] خون قلب خود ونفس اش را در (راه) تو داد و بذل کرد

[3] سوگند به فجر ، و سوگند به شبهای دهگانه

[4] اى نفس مطمئنّه، خشنود و پسندیده به سوى پروردگارت بازگرد

[5] پس انسان باید بنگرد كه از چه آفریده شده است،

[6] پس انسان باید بنگرد كه از چه آفریده شده است، از آب جهنده‏اى خلق شده، [كه‏] از صُلْبِ مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى‏آید

[7] و شما را صورتگرى كرد پس صورتهاى شما را نیكو نمود

[8] آن گاه آفرینشى دیگر پدید آوردیم. آفرین باد بر خدا كه بهترین آفرینندگان است

[9] خانه هایتان را با تلاوت قرآن روشنایی دهید

[10] قطعاً براى شما از جانب خدا روشنایى و كتابى روشنگر آمده است

[11] چنین مجالسی(که در آن اخبار و احادیث ما گفته شود) دوست می دارم پس امر ما را ( در آن) احیا کنید

[12] و ستمگران را بى‏راه مى‏گذارد، و خدا هر چه بخواهد انجام مى‏دهد

[13] ای فضیل! رحمت خدا باد بر آن کسانی که امر ما را زنده نگه می دارند.

[14] ( دلیل بر امامت): علم و مستجاب الدعا بودن است

[15] ای فضیل! اگر کسی از ما یاد کند یا نزد او از ما یاد شود و در چشمانش به اندازه بال مگسی اشک حلقه زند خدا گناهانش را بیامرزد اگر چه بیش از کف های دریا باشد

[16] در حقیقت، مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها ، در جایگاه راستین[بهشت جاودان] نزد پادشاهى توانایند

[17] به امام صادق-علیه السلام- گفتم: برای کسی که به زیارت امام حسین برود چیست؟ فرمود:او مانند کسی است که به زیارت خدا به عرش خدا می رود. گفتم: کسی به زیارت یکی دیگر از شما اهل بیت برود برایش چیست؟ فرمود: او مانند کسی است که به زیارت رسول خدا می رود.

[18] (به کشته شدن تو) اسلام  طرح شد واز بین رفت، و حدود و احکام الهی تعطیل و مختل شد، و روزها تاریک و ظلمانی گردید، و خورشید گرفت و تیره شد، و ماه تاریک شد، و ابر و باران حبس گشت،

[19] و عرش خدا و آسمان لرزید، و  بیابان و زمین به لرزه افتاد، پس رسول خدا دردناک گشت، و فاطمه بتول مضطرب و پریشان شد، و عقلها زایل گشت

[20] سلام بر آن كسى كه خدای جلیل او را پاك و مطهّر گردانید، سلام بر آن كسى كه جبرئیل به او مباهات مى نمود

[21] سلام بر آن كسى كه میكائیل در گهواره با او به مسرت تكلّم مى نمود

[22] سلام بر آن كسى كه به ریخته شدن خونش حرمت اسلام شکسته شد

[23] پس (به خبر مصیبت تو) رسول خدا ردا را برافکند ،و فرشتگان و انبیاء او را تسلیت و تعزیت گفتند

[24] و مادرت فاطمه زهرا دردناك شد

[25] و مجالسِ ماتم وسوگوارى براىِ تو در اعلاعلیّین برپا شد ،و حورالعین به جهت تو به سر و صورتشان لطمه زدند ،گریستند بر تو  آسمان ها و ساكنانش ، کوهها و خزاینش ،ابرها و جوانبش ،زمین و فلات هایش، شهرمكّه و پایه هایش ،بهشت ها و جوانانش ،خانه كعبه و مقام ابراهیم و مشعرالحرام

[26] و هر كس مظلوم(بناحقّ و نارو) كشته شود، به ولی(وارث) وى تسلط داده‏ایم  .