« دهم علی النقی(ع) | عطوفت و مهربانی امام » |
خاطره ای ازادب حضرت امام
نوشته شده توسطعصمت محمدی احمدابادی 13ام خرداد, 1391یکی از نزدیکان امام خمینی (ره) می گوید: اگر ما بدون توجه قرآن را روی زمین می گذاشتیم، امام آن را بر می داشت و می فرمود: قرآن نباید روی زمین بماند.
امام امت رحمه الله علیه وقت تلاوت قرآن و ذکر مصیبت اهل بیت علیهم السلام روی زمین می نشست.
روز 12 بهمن 1357 هنگامی که امام از هواپیما پیاده شد، به هیچ وجه حاضر نشد جلوتر از برادر بزرگش راه برود.
امام با همه محترمانه برخورد می کردند، در دوران زندگیشان من تاکنون ندیدم یک مرتبه یک کسی را بلند صدا کند، اسم کارگرشان را هم سبک صدا نمی زند و با احترام نام می بردند.
بعد از آن روز که در کعبه پدیدار شدی/یازده مرتبه در آینه تکرار شدی/
راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست/کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست/میلاد امام علی(ع)آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت، بر عاشقانش مبارک باد . . .
گر حنجره های سابقون خاموش است
خون جگر بسیجیان در جوش است
تا هست بسیج و حضرت خامنه ای
ای پیر جماران علمت بر دوش است
شادی روح پر فتوح امام و دو فرزند برومندش و شهدا صلوات
فرم در حال بارگذاری ...