هادی امت و شهید هدایت، حضرت امام علی النقی(علیه السلام)، خورشیدی تابان از عترت پیامبر است که از ورای قرون روشنگر راه ماست.

شیعه حیات و شادابی از الگوهای معصومی دارد که برگزیده ی خدا و جانشینان رسولند.

حضرت هادی(علیه السلام) شخصیتی عظیم و معنویتی پرجاذبه داشت. از این رو وجودش برای حکومت طاغوتی متوکل تحمل ناپذیر بود.

صلابت و استواری و نستوهی، از ویژگی های این امام بود که خلفای عباسی را به ستوه آورده بود. بارها به بهانه های سست، خانه ی امام را تفتیش کردند تا سلاح و اموالی بیابند و دستاویزی برای کشتن او فراهم آوردند، اما هربار ناکام تر از پیش شکست می خوردند.

امام هادی(علیه السلام)، در آن سالهای پر فراز و نشیب دوران عباسی به حفظ و تربیت نیروهای انسانی و هدایت انقلابیون مکتبی می پرداخت، بی آنکه اثری  از این تلاش برجای گذارد و بهانه ای به دست حکومت جور دهد.

امام هادی(علیه السلام) تداوم نوری بود که از رسول آغاز گشته، عصرها و نسل ها را روشن ساخته بود.

وارث علم و حلم و حکمتی بود که از نیاکانش به میراث مانده بود.

شیعه، در آن عصر خفقان، پناه و تکیه گاهی جز او نداشت.

خانه اش در همان دوران محدودیت و محصوری، همچنان نقطه امیدی بود که چشم دوستداران اهل بیت به آن دوخته بود.

جاذبه ی معنوی  امام، فراتر از آن بود که حصارهای قدرت عباسی بتواند محبت دلها  را از کانون نور بگسلاند.

او شاهد همیشه ی حق و گواه تابان هدایت بود.

برگرفته از: رواق روشنی- استاد جواد محدثی